Zgromadzenie Córek Bożej Miłości

Alicja:)

wiesz ja tez bardzo czesto odczuwam podobnie. chiwlami jestem pewna ze to jest to ....mam w sercu taka slodycz i pokoji ufność dziecka. Lecz poznije stając twarza w twarz z rzeczwyistoscia na mojej drodze pojawiają sie rozne niepewnosci : czy to napewno to, czy to glos Pana czy mzoe to pochodzi ode mnie, czy On naprawde taka drogę dla mnie wybral ?
To jest bardzo trudny wybor, trudno jest tez rozeznać, zaufać.
Obiecuję Pamięć przed Panem Jezusem na modlitwie Smile

Alicja:)

Droga fiono!
napisz wreszcie co tam u Ciebie slychać, jak matura i wogoel jak z podejmmowaniem decyzji.
Widze z opisow na gg ze jestes bardzo zajeta i wciaz gdzies podrozujesz jednak prosze znajdz chwilke i napisz mi co tam u ciebie:)

podaje moj mail gdyby na gg mnie nie było :
[link widoczny dla zalogowanych]
pozdrwaiam wszytskich Smile

Agnieszka

Myślałam, że na to forum trafiłam przypadkowo.. Ale po raz kolejny okazuje się, że nie ma przypadków...
Czytając ten temat, szczerze powiedziawszy.. trochę mi ulżyło. Wcześniej myślałam, że tylko ja mam takie wielkie dylematy. Myślałam, że kiedy człowiek zostaje powołany na daną drogę, jest pewien swojego powołania. Jednak to nie jest takie proste jak by się mogło wydawać.

Ja nigdy nie chciałam być zakonnicą... Jak już to bardziej fascynowała mnie liturgia i czasem nawet mówiłam, że jakbym była mężczyzną to chciałabym być księdzem... Ale nigdy zakonnicą...
Kiedyś zdałam sobie sprawę z faktu, że od wielu, wielu miesięcy zastanawiam sie nad życiem zakonnym. Niedawno zauważyłam, że już nie mam takiego nastawienia jak kiedyś... -> Zakon? - Nie!
Doszło do mnie że to chyba właśnie moja droga, droga, którą podszeptuje mi Bóg.
Tegoroczna Piesza Pielgrzykna Krakowska na Jasną Górę, była swego rodzaju przełomem. Bardzo się bałam i boję się nadal. Wiem, że powinnam się nie lękać, wypłynąć na głębię, jednak ten lęk jest silniejszy ode mnie. Jednak coś skłoniło mnie, żeby porozmawiać z jednym z braci który szedł z nami. Ta rozmowa dała mi takiego kopa. Dodała odwagi. Spojrzałam na to wszystko z innej strony. Z resztą każda następna rozmowa z bratem napawa mnie optymizmem. Są takie dni, kiedy jestem gotowa, by odpowiedzieć bogu "Tak!", jadnak później przychodzą takie dni, kiedy myślę że to wszystko jest bez sensu, że nie dam rady, że to nie moja droga...
Wiem, że mam jeszcze 2 lata. Chcę skończyś liceum i zdać maturę zanim podejmę tą ważną decyzję. Chciałabym być pewna, ale czy będę? Czas pokarze... Póki co, znalazłam sie tutaj. Wierzę, że to też ma jakiś cel w Bożym planie wobec mnie Smile

Cieszę się, że tutaj mogę się podzielić tym z ludźmi, którzy mnie zrozumieją Smile

Szalom!

Alicja:)

Droga Agniszko bardzo ciesze się ze tu trafilaś, bo ostatnio bardzo tu opustoszało Smile

czytając twoj pos uderzyło mnie jedno zdanie mniej wiecej ze chciałaś być ksiedzem ale zakon nie bo fascynowala cie liturgia Smile

hmmm moge się w tym do Ciebie przylaczyć bo ja tez tak miałam Smile

Piszesz rzeczy ktore tutaj nam wszytskim w tym temacie sa znane i zapenwiam Cie ze nie powinnaś sie martwić ze jestes jedyna bo my jestesmy z Toba i Ciebie też wspieramy swoja modlitwą Smile

Mi jeszcze zostały 3 lata do podjęcia decyzji co najmniej :]
pozdrwaiam
z modlitwa!

Agnieszka

Ja mam jeszcze 2 lata, bo najpierw chcę zdać maturę. Wtedy będę podejmować decyzję, bo na razie to mogę gdybać. Na tą chwilę, jestem prawie pewna. Choć właśnie jest to prawie...
Póki co dużo rozmawiam ze znajomym bratem o moim powołaniu. Poznałam go w tym roku na pielgrzymce, wtedy rozmawiałam z nim pierwszy raz. Te rozmowy są dla mnie bardzo cenne.. dają mi takiego kopa Smile

i zastrzyk optymizmu. On ma dopiero 22 lata, a od 3 jest bratem. Całkiem niedawno patrzył na świat z mojego punktu widzenia, dlatego jest w stanie mi pomóc. Very Happy

Mam nadzieję, że moja obecność na tym forum pomoże komuś w jakiś sposób i że ktoś w jakiś sposób wesprze mnie. Bo w końcu mysimy trzmać się razem i trwać dla Niego Exclamation

Ostatnio często spotykałam się z pewnym chłopakiem z mojej oazy. Byliśmy bardzo blisko.. Bałam się, że po jakimś czasie on może nie traktować tego co między nami jest jako "tylko" przyjaźń. Niedawno okazało się, że on też się tego bał. Po szczerej i otwartej rozmowie, powiedzieliśmy sobie o swoich lękach i powiedział mi, że za rok wstępuje do seminarium Smile

Byłam zaskoczona, bo nigdy mi tego nie sugerował, ale strasznie się cieszę. Jestem przeszczęśliwa, że on już podjął tą decyzję i ja też powiedziałam mu o swoich planach.
Teraz jest super, bo oboje wiemy, że nic i nikt nie zniszczy naszej przyjaźni i mamy nadzieję, że oboje wytrwamy Very Happy

Z Panem Bogiem Exclamation

Agnieszka

I mam nadzieję że ożywimy to forum:D Very Happy

fiona:)

cześć wszystkim Smile

Przepraszam ze dopiero teraz pisze, nie bylo mnie wcześniej, poprostu nie dalam rady wejsc na internet... ja już wybralam swoją droge, 2 września wstępuje do zakonu Franciszkanek Misjonarek Maryi.... Zdałam mature i nawet nie najgorzej mi poszlo , pozdrawiam wszystkich... Nie bojcie sie powiedzieć JEZUSOWI TAK!!!!!!!!!!
Pokój i Dobro Smile

tola

o witaj Fionku....
a ja własnie po raz ostatni odpalam swego kompa- sprawdzam pocztę... i... już mam butki na nóżkach, walizki w przedpokoju, czekam na "szofera" i zaraz pojawiam się u Córek....

oby ze mną wytrzymały Wink

Błogosławieństwa Bozego!!

i prosze o modlitwe

Sasha

Czy to znaczy że Fiona i Tola nas opuszczają ? Sad

Kochane, obiecuje modlitwę ;*

fiona:)

Też będe tesknić za wami... ale będe o was pamietać w modlitwie Smile

EdYtA

Pan Bó każdego powołuje ...
Każdy z nas powołany jest szczególnie do życia i do świętości.
Poza tymi dwoma powołaniami mamy do czynienia jeszcze z 3-ma następnymi:
-Powołanie do małżeństwa,
-Powołanie do życia samotnego <zwykle są to misje, lub jakieś charytatywne cele>
-Powołanie do życia konsekrowanego.
Każde z tych 3-ech powołań można jeszcze bardziej rozbić...N.P.:
Powołanie do małżeństwa:
-Powołanie do miłości dla męża, żony
-Powołanie do dzieci... <czy mamy 1 czy 2 czy poprostu nie mamy>
-Powołanie do wykonywanego zawodu: kolejarz, nauczyciel, psycholog, katecheta ... i wiele innych.
Zycie w samotności też ma w sobie potem rozbicie:
Jedni otrzymują tez powołanie do jakiegoś zawodu inni są powołani by wyjechać na misje a jeszcze inni są poprostu by pomagać bardziej innym ponieważ więcej czasu potrzebują spędzać poza domem...
Życie konsekrowane tez jest rozbite...
przecież są i Księża i Siostry misjonarki, nauczycielki... katechetki, kucharki, lekarki i pielegniarki...
Trzeba się modlić i prosić Pana jezusa o potrzebne łaski i wskazówki. On zawsze wskarze co, gdzie i jak.. nalezy tylko uważać, by nie przeoczyć Jego znaków i "nie minąć się z powołaniem".

Bedę się modlic, oto abyś dobrze wybrała. Ale pamiętaj, jak zaczniesz wybierać ... co kolwiek to bedzie, zacznij od tego iż wybierasz najpierw Jezusa, a potem bedzie już ławiej.

z Panem Bogiem <*))><
____________________________________________________________________
Ty mnie wybrałeś...
Ty mnie pokochałeś...
Ty powiedziałeś mi...
Ja proszę Cię - za mną idź,
Ja Drogą twą; Ja Światłem twym...
Ja chcę tylko w twym sercu mój przyjacielu
Żyć...
Twój przyjaciel -Jezus